கண்கள் நிலைகுத்த
கன்னத்தில் கைபதித்து
உற்சாகத்தோடு
‘ஊங்’ கொட்டிய
கடைசிச் சீவனும்
காலாவதி ஆகிவிட
கதைகள் அனைத்தையும்
கைப்பற்றி அழைத்துப் போய் ஆழ்கிணற்றில் வீழ்ந்தான் ஆஜானுபாகுவான
கதைசொல்லி
சனம் பதறி குத்தத்திற்காய்
பரிகாரம் தேட
அன்று தொட்டு
எட்டாம் நாள்
கதைகளும்
கதைசொல்லியும்
உயிர்த்தெழ
பரிவாரங்களாயின
கதைகள்-
காவல் தெய்வமானான் கதைசொல்லி
பிறகென்ன ‘ஊங்’ கொட்ட ஊரே
திரண்டது ஊதுபத்தி சூடத்தோடு.
———
ஸ்ரீதர்பாரதி
Visited 39 times, 1 visit(s) today
அருமையான கவிதை ,என் சிறு வயதில் இப்படி நிறையக் கதைச்சொல்லிகள் இருந்தார்கள். அவர்கள் அனைவரும் குழந்தைகளுக்குத் தாத்தாவாக,மாமாவாக.பிறகு அவர்கள் ஓய்ந்த ஒரு நாளில் கதைகளும் ஓயத் தொடங்கின.